Nazwa Tai Chi Chuan lub w innej transkrypcji* Taijiquan zawiera w sobie słowo chuan lub quan, które oznacza pięść, co w Chinach tradycyjnie wskazuje na sztukę walki. Całość tłumaczy się jako „boks cieni” lub „boks najwyższych szczytów”. Wielu osobom, także ćwiczącym sztuki walki, traktowanie Tai Chi jako sztuki walki wydaje się dziwne. Obserwując ćwiczenia Tai Chi można stwierdzić, że są one bardzo powolne i nie ma w nich nacisku na wykorzystane i rozwój siły fizycznej. A jednak Tai Chi jest nie tylko jedną z chińskich sztuk walki, ale nawet uchodzi za ich „najwyższy szczyt”. Paradoksem jest też fakt, że teoria Tai Chi, której znajomość jest niezbędna do prawidłowego ćwiczenia, jest zbieżna z tradycyjną chińską medycyną, której najbardziej znanym na zachodzie elementem jest akupunktura.
Nie bez powodu miliony Chińczyków, często w podeszłym wieku, zapełniają codziennie parki ćwicząc różne odmiany Tai Chi i Qigong. Do ćwiczenia Tai Chi, bez względu na cel praktyki, niepotrzebne są żadne specjalne predyspozycje fizyczne. Co więcej, są przykłady osób, które zaczęły ćwiczyć w późnym wieku (ponad 50 lat) i zostały uznanymi mistrzami bojowego Tai Chi Chuan.
Więcej na: https://www.taichi.com.pl/